حمل‌های سنگین و فوق سنگین

به حمل و جابجایی بارهایی با وزن بالای 15 تن گفته می‌شود و برای حمل آنها از تریلی‌ها، کمرشکن‌ها و بوژی‌ها استفاده می‌شود.

بارهای ترافیکی به بارهایی که ابعاد غیر استانداردی دارند و ممکن است طول، عرض یا ارتفاع آنها از حد مجاز و استاندارد بیشتر باشد و حمل این بارها نیز نیازمند ماشین‌های اسکورت است که به عنوان ماشین های همراه بار برای جلوگیری از برخورد با سایر وسایل نقلیه و حفاظت از بار استفاده می‌شوند و برای حمل این بارها باید مجوز ترافیکی از وزارت راه دریافت شود.

* معیارهای تشخیص بار سنگین و فوق سنگین:

۱_وزن بار

1.1- بار سنگین باری که وزنی بین ۲۰ تا ۳۰ تن دارد

1.2- بار فوق سنگین اغلب بیش از ۳۰ تن وزن دارد

۲_ ابعاد و حجم بار

2.1-ابعادی که از عرض ۲.۵ متر و ارتفاع ۴.۵ متر تجاوز کنند

2.2حجم بار هم معیار تشخیص می‌باشد

۳_ماهیت محموله: 

بارهایی شامل مواد خطرناک، اشیایی با ارزش بالا یا تجهیزات حساس

۴_چالش‌های حمل و نقل: 

شرایط حمل و نقل مانند نیاز به ترابری ویژه یا مسیرهای دشوار، می‌تواند باری را در دسته بارهای سنگین یا فوق سنگین قرار دهد.

∆چالش‌های اصلی در حمل بار سنگین و فوق سنگین:

۱_برنامه‌ریزی و مدیریت لجستیکی

۲_مجوزهای لازم

۳_تجهیزات مناسب

۴_موارد ایمنی

۵_مسیر حمل و نقل

۶_هزینه‌ها

این چالش‌ها نیازمند مدیریت دقیق و تخصصی هستند و تیم تام لجستیک این اطمینان را می‌دهد که عملیات حمل بار سنگین و فوق سنگین و ترافیکی به شیوه ایمن و کارآمد انجام شود.